นักเดินป่าอพยพหนีภูเขาไฟมาราปีในอินโดนีเซีย ภูเขาไฟทางตะวันตกของอินโดนีเซียปะทุเมื่อวันอาทิตย์ (3 ธ.ค.) พ่นเถ้าถ่านสูงประมาณ 3 กม. ขึ้นไปบนท้องฟ้า และบังคับให้ต้องอพยพนักเดินป่าหลายสิบคน เจ้าหน้าที่กล่าว ภูเขาไฟมาราปีบนเกาะสุมาตรา ซึ่งมียอดเขาสูง 2,891 เมตร อยู่ในระดับการแจ้งเตือนสูงสุดเป็นอันดับ 3 ของระบบบันได 4 ขั้นของอินโดนีเซีย และทางการได้กำหนดเขตยกเว้นรอบปล่องภูเขาไฟ
นักเดินป่าอพยพหนีภูเขาไฟมาราปีในอินโดนีเซีย
ไม่มีรายงานความเสียหายหรือผู้เสียชีวิตทันทีหลังการระเบิดเมื่อเวลาประมาณ 14.55 น. ตามเวลาท้องถิ่น แต่ยังไม่ทราบนักเดินป่า 42 คน ตั้งแต่วันเสาร์ที่ผ่านมา มีนักเดินป่ารวม 70 คนเช็คอินที่ทางเข้า 2 จุดไปยังมาราปี ผ่านระบบจองออนไลน์ ตามการระบุของหน่วยงานอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติสุมาตราตะวันตก “ทีมหน่วยงานกำลังดำเนินการอพยพ มีผู้อพยพไปแล้ว 28 คนแล้ว และยังคงพยายามดำเนินการอพยพส่วนที่เหลือ หวังว่าจะไม่มีผู้เสียชีวิตและทุกคนปลอดภัย” ไดแอน อินเดรียติ หัวหน้าชั่วคราวของ เอเจนซี่กล่าวในแถลงการณ์ผ่านวิดีโอ
นักเดินป่าบางคนอาจไม่แจ้งเจ้าหน้าที่ให้ทราบเมื่อเข้าหรือออกจากพื้นที่ดังกล่าว ดังนั้นจำนวนนักเดินป่าที่ไม่มีการระบุบัญชีที่แท้จริงจึงยังไม่ชัดเจน เฮนดรา กูนาวัน หัวหน้าศูนย์ภูเขาไฟและการบรรเทาอันตรายทางธรณีวิทยาของอินโดนีเซีย กล่าวในแถลงการณ์ว่า มีการตรวจพบเถ้าถ่านที่ระดับความสูง 3,000 เมตร เหนือยอดเขามาราปี
“เสาขี้เถ้าถูกสังเกตเห็นเป็นสีเทาและมีความเข้มข้นหนาแน่นเอนไปทางทิศตะวันออก” นายกุนาวันกล่าว “การปะทุยังคงดำเนินอยู่” ชุมชนรอบภูเขาไฟมาราปีและนักท่องเที่ยวไม่ได้รับอนุญาตให้เดินป่าภูเขาไฟมาราปีภายในรัศมี 3 กม. จากปล่องภูเขาไฟ อาห์หมัด ริฟานดี เจ้าหน้าที่ประจำสถานีเฝ้าระวังภูเขามาราปี บอกกับเอเอฟพีว่า สังเกตเห็นเถ้าถ่านหลังการปะทุ “มาถึงเมืองบูกิตติงกิแล้ว” เขากล่าว โดยหมายถึงเมืองใหญ่อันดับสามในสุมาตราตะวันตกที่มีประชากรมากกว่า 100,000 คน
“หวังว่าผู้ที่มีกิจกรรมรอบภูเขามาราปีจะสวมหมวก แว่นตา และหน้ากาก” ภูเขาไฟมาราปี ซึ่งแปลว่า “ภูเขาแห่งไฟ” เป็นภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นมากที่สุดบนเกาะสุมาตรา หมู่เกาะอินโดนีเซียตั้งอยู่บนวงแหวนแห่งไฟแปซิฟิก ซึ่งแผ่นทวีปมาบรรจบกันทำให้เกิดภูเขาไฟและแผ่นดินไหวในระดับสูง ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี้มีภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่เกือบ 130 ลูก
โดย : จีคลับ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *